Postępowanie w ostrych zatruciach fosforowodorem (PH3)

Zatrucie fosforowodorem może nastąpić na skutek narażenia drogą wziewną, przez skórę lub doustnie. Główne źródła narażenia to pestycydy zawierające fosforki metali (glin, wapń, cynk), a także kontakt z produktami, które miały z nimi kontakt, np. zboża. Produkty te, choć do niedawna niezbyt popularne w Polsce, zyskują na znaczeniu, szczególnie wśród niewykwalifikowanych użytkowników. Fosforowodór może być uwalniany podczas fumigacji, w tym także w kontekście wykorzystywania go do zwalczania szkodników w norach kretów, co stanowi poważne zagrożenie zdrowotne.

Fosforowodór jest cięższy od powietrza, przez co może gromadzić się w dolnych partiach pomieszczeń i stanowić szczególne niebezpieczeństwo w przypadku jego inhalacji. Zatrucie fosforowodorem przebiega bardzo dynamicznie. Objawy mogą obejmować nudności, wymioty, ból brzucha i biegunkę, zwłaszcza przy narażeniu drogą doustną. Zatrucie może prowadzić także do duszności, kaszlu, obrzęku płuc, drgawek, śpiączki oraz zaburzeń rytmu serca. W ciężkich przypadkach dochodzi do methemoglobinemii, objawiającej się wiśniową sinicą oraz uszkodzeniem wątroby i nerek.

W przypadku podejrzenia zatrucia fosforowodorem konieczne jest zapewnienie bezpieczeństwa na miejscu zdarzenia. Należy używać sprzętu ochrony dróg oddechowych (SCBA), gdyż fosforowodór jest cięższy od powietrza i może gromadzić się w dolnych partiach pomieszczeń. Fosforowodór nie wchłania się przez skórę, ale kontakt z fosforkami metali wymaga dekontaminacji – należy usunąć zanieczyszczone ubrania i przeprowadzić dekontaminację na sucho, unikając kontaktu z wodą, gdyż fosforki metali reagują z nią, uwalniając fosforowodór.

Leczenie przedszpitalne polega na ewakuacji poszkodowanego ze skażonej atmosfery, a także zastosowaniu tlenoterapii 100% tlenem. W zależności od stanu pacjenta, stosuje się leki przeciwdrgawkowe w przypadku drgawek oraz wentylację mechaniczną w przypadku niewydolności oddechowej. Leczenie szpitalne obejmuje kontynuowanie tlenoterapii, płukanie żołądka w przypadku zatrucia doustnego (najlepiej używając oleju parafinowego), a także leczenie objawowe, monitorowanie funkcji życiowych oraz leczenie wstrząsu.

Pacjenci powinni być transportowani do najbliższego Regionalnego Ośrodka Toksykologii Klinicznej lub oddziału intensywnej terapii, z wcześniejszą konsultacją telefoniczną z ośrodkiem toksykologicznym. U pacjentów bezobjawowych zaleca się 12-godzinną obserwację. W każdym przypadku podejrzenia zatrucia fosforowodorem konieczne jest natychmiastowe podjęcie odpowiednich działań oraz konsultacja z toksykologiem.

Więcej informacji ???? PLIK PDF

15.11.2024 16:06